Muts en handschoenen liggen afgedankt in een hoekje. De
extra deken die ooit als warme tweede vriend diende, ligt onopgemerkt in een
hoekje stof te eten. De cacaupoeder die in de weekenden mijn buik met warme
chocolademelk verwarmde, lijkt zich stilletjes steeds verder in het hoekje van
mijn keukenkastje te hebben verscholen, achter de balsamico-azijn en olijfolie
die ik gretig gebruik voor het aanmengen van frisse salades tijdens de lunch. Rua
Mayor, een van de grote belangrijke toeristische straten die van de Plaza Mayor
naar de kathedraal en de Casa de las Conchas leidt, lijkt een ware
transformatie te zijn ondergaan. Tía Tula is gelegen aan deze straat en al meer
dan een week lang na mijn Spaanse les, rond 3uur, komt niet alleen het
geroezemoes van vele vele toeristen, studenten en Salamantianen mij tegemoet,
maar ook de stralende zon die zomerjas doet vergeten. Ook al is het nog lang
geen rokjesdag in Nederland, hier in Spanje zou Martin Bril de dag der dagen al
zeker vroeger in het voorjaar naam hebben gegeven. Ook al zijn rokjes hier in
Salamanca geen onbekend fenomeen onder de jeugd, hun eerder dikke wollen maillots zijn
verruild voor luchtige pantys en zelfs daar waagt een enkeling zich al zonder. Warme
laarzen hebben plaatsgemaakt voor ballerina’s, toeristen lopen tevreden likkend
aan hun ijsje rond en de Rua Mayor is een groot terras geworden. Mocht je haast
hebben, dan raad ik je het zeker niet aan om via deze straat te lopen. Alle
restaurantjes en barretjes links en rechts van de straat, hebben de straat
namelijk eigendom gemaakt. Meterslange rijen tafeltjes en stoeltjes met vers
witgedekte lakens staan uitnodigend in het midden van de straat. Het gerinkel
van bestek, het knisperende geluid van knapperig stokbrood dat door de gasten in
stukken wordt gescheurd en wordt opgesmikkeld, het geklonk van heldere
wijnglazen en de weerspiegeling van de stralende zon en de altijd strakblauwe
lucht in de zonnebrillen van de mensen. Onder het gelach van de vrolijke
mensen, de aanblik van de opgestroopte mouwen en luchtige shirtjes snuif ik
eens goed de frisse heerlijkruikende lentelucht op, alvorens ik mijzelf op een terrasje begeef
om te toasten: De primavera is begonnen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten